เพราะเราต่างก็หวาดกลัวการถูกปฏิเสธกันทั้งนั้น เพราะการปฏิเสธหมายถึงการไม่ได้อย่างที่ใจหวัง การถูกมองว่าเราดีไม่พอ เราไม่เป็นที่ต้องการ หรือการที่เราไม่ถูกเลือก ลองมาหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้ด้วยกัน มาฟังความคิดดีๆจาก ชายหนุ่มชาวจีนที่ชื่อ Jia Jiang น่าจะทำให้คุณมองเรื่องราวการถูกปฏิเสธเปลี่ยนไปและอาจจะเปลี่ยนแนวคิดของคุณไปตลอดกาล
หนุ่มจีนนามว่า Jia Jiang เขาแทบไม่ต่างอะไรจากผู้ชายอย่างเราๆ ที่มีไอดอลในดวงใจหนึ่งคนแล้วใฝ่ฝันว่าวันนึงเขาจะเป็นอย่างไอดอลเขาให้ได้ ในตอนนั้น Jia Jiang อายุ 14ปี เขาได้เลือก Bill Gates เป็นไอดอล ทันทีที่ได้ฟังเขาก็รู้สึกฮึกเหิมและมีแรงบันดาลใจที่คิดการใหญ่ไว้ว่า ภายในอายุ 25ปี เขาต้องมีบริษัทเป็นของตัวเองและบริษัทนั้นต้องยิ่งใหญ่ ร่ำรวยพอที่จะซื้อบริษัท Microsoft ของ Bill Gates ไอดอลเขาให้ได้เลยทีเดียว!!
แต่เวลาผ่านเลยไปจนเขาอายุ 30 ปีแล้วเขาก็ยังไม่มีความกล้าที่จะทำอะไรอย่างที่เขาคิดไว้เมื่อตอนอายุ 14ปี ที่พูดไว้เลยแม้แต่นิดเดียว เขารู้สึกท้อใจและนั่งทบทวนว่าอะไรกันคือสาเหตุที่ทำให้เขาไม่ประสบความสำเร็จ แล้วเขาก็พบว่ามันคือความกลัวที่จะถูกปฏิเสธนั่นเอง
เขารู้สึกว่าที่ผ่านมาเขาไม่กล้าที่จะออกไปพรีเซนต์งานต่างๆ ไม่กล้าเสนอไอเดีย เพราะกลัวถูกมองว่าทำได้ไม่ดี ไม่มั่นใจในฝีมือตัวเอง ไม่กล้าเริ่มอะไรใหม่ๆเพราะกลัวจะผิดหวัง และกลายเป็นไม่กล้าลงมือทำอะไรที่ไม่เคยทำในชีวิตประจำวันมาก่อนจนติดเป็นนิสัย และกลัวจะบั่นทอนความตั้งใจในชีวิตเข้าไปอีก
" เพราะเราต้องเผชิญหน้ากับการปฏิเสธ " Jia Jiang ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะไม่ยอมให้ความกลัวมาทำให้เขาจมอยู่กับที่ต่อไปอีกแล้ว เขาพยายามหาทางทุกวิถีทางเพื่อตามหาวิธีเอาชนะความกลัวการถูกปฏิเสธจนกระทั้งเขาไปเจอกับ Rejection Therapy เกมที่ถูกคิดค้นขึ้นโดย Jason Comely ชาวแคนนาดา โดยกฏก็มีอยู่ว่าจงออกไปเดินหาการปฏิเสธซะ หาการปฏิเสธตลอด 30วันเพื่อบำบัดความกลัวการถูกปฏิเสธที่มีอยู่ในตัวเองเสีย
Jia Jiang ตัดสินใจว่าจะทำ Rejection Therapy แต่จะไม่ได้ทำแค่ 30 วัน สำหรับคนอย่างเขาแล้วมันต้องซัก 100วันเต็ม โดยตลอดการทำ Rejection Therapy เขาได้ถ่ายคลิปวีดีโอที่ตัวเองได้ทำไว้ด้วย รวมถึงการเขียนบันทึกเรื่องราวการเรียนรู้จากการทำแบบนี้
วันแรกของภารกิจ 100 วันกับการถูกปฏิเสธของ Jia Jiang เขาเลือกที่จะเอ่ยปากขอยืมเงิน 100 เหรียญจากคนแปลกหน้า ซึ่งแน่นอนค่อนข้างจะ 100% ว่าโดนปฏิเสธแน่ๆ นั่นแหละครับ ใครจะไปให้หล่ะ Jia Jiang เองก็คิดอยู่แล้ว แต่เขาก็เดินแบบเขิล กล้าๆกลัวๆ เข้าไปพูดกับชายแปลกหน้าร่างใหญ่หนวดเคราเฟิ้มคนหนึ่งว่า "คุณครับผมขอยืม 100ดอลลาร์ได้ไหม" ชายคนนั้นก็ตอบกลับมาว่า "ไม่ ทำไม"เพราะเขาอยากรู้เหตุผลที่ Jia Jiang ขอยืมเงินเขา
แทนที่ Jia Jiang จะบอกความต้องการของตัวเองไป เขากลับไม่กล้าที่จะแม้แต่จะพูดคุย แถมยังวิ่งหนีอีกตังหาก เขาจึงเรียนรู้ว่าบางทีความการปฏิเสธทำให้เรากลัวอะไรเกินความเป็นจริง ทั้งๆ ที่ผู้ให้อาจจะพร้อมที่จะให้อะไรมากกว่าที่เราคิดเพียงแต่มีเหตุผลที่ดีพอ
วันต่อมา Jia Jiang เลือกไปที่ร้านเบอร์เกอร์แล้วเขอเบอร์เกอร์เพิ่มต่อที่เขากินเบอร์เกอร์เสร็จ พนักงานเสิร์ฟทำหน้าตางงใส่เขาแล้วถามว่าการเติมแฮมเบอร์เกอร์คืออะไร คราวนี้ Jia Jiang ไม่วิ่งหนีการปฏิเสธอีกแล้ว เขาบอกว่าก็เหมือนเติมน้ำตอนดื่มน้ำหมดไง แต่เป็นการเติมเบอร์เกอร์แทน แถมเขายังบอกอีกด้วยว่าเขารักร้านนี้มากเลย และจะรักขึ้นอีกถ้าที่นี่มีบริการเติมเบอร์เกอร์
แทนที่พนักงานจะไล่เขาไป พนักงานก็บอกเขาอย่างสุภาพว่าจะแจ้งผู้จัดการให้ คราวนี้คงเติมเบอร์เกอร์ให้ไม่ได้ แต่เขาอาจจะทำมันในอนาคตก็เป็นได้ แม้คราวนี้ Jia Jiang โดนปฏิเสธเหมือนเดิมแต่เป็นการปฏิเสธที่เขาได้เรียนรู้เยอะขึ้นและมีโอกาสประสบความสำเร็จกว่าการไม่ต่อรองเหตุผลใดๆเลย
เขาทำสำเร็จในวันที่สามเมื่อเขาขอร้องให้ร้านโดนัททำโดนัทซ้อนกันห้าห่วงเป็นห่วงโอลิมปิค พนักงานถามเขาว่าเธอจะทำมันได้อย่างไร แล้วเอากระดาษออกมาจด Jia Jiang คิดว่าเขาจะโดนปฏิเสธเหมือนเดิมแต่เป็นการปฏิเสธที่เขาได้เรียนรู้เยอะขึ้นและมีโอกาสประสบความสำเร็จกว่าการไม่ต่อรองเหตุผลใดๆเลย
เขาทำสำเร็จในวันที่สามเมื่อเขาขอร้องให้ร้านโดนัททำโดนัทซ้อนกันห้าห่องเป็นห่วงโอลิมปิค พนักงานถามว่าเธอจะทำมันได้อย่างไร แล้วเอากระดาษออกมาจด Jia Jiang คิดว่าเขาจะโดนปฏิเสธอีก แต่มันกลับทำให้เขาได้โดนัทเป็นห่วงโอลิมปิคอย่างที่เขาต้องการจริงๆ
"ทำไม" กุญแจลับเปลี่ยนคำปฏิเสธเป็นคำตอบรับ
ไม่เพียงแค่การให้เหตุผลของเราเท่านั้น หลายครั้งที่เราถูกปฏิเสธเรากลับลืมถามคำถามสำคัญไป คำถามที่ว่าสั้นๆ ง่ายๆ แค่ว่า "ทำไม" Jia Jiang ยกตัวอย่าง 1ใน100วันกับการถูกปฏิเสธของเขาว่าเดขาขอเอาดอกไม้ไปปลูกในสวนหลังบ้านของหญิงคนหนึ่ง เธอเอ่ยปากปฏิเสธเขาจึงถามว่าทำไม เธอก็ตอบว่าเป็นเพราะว่าเธอเลี้ยงหมาที่ชอบขุดทำลายต้นไม้ เธอจึงกลัวว่าจะทำให้ดอกไม้ของเขาเสียหาย จากนั้นเธอเลยพูดต่อว่าไปบ้านตรงข้ามสิ บ้างตรงข้ามชอบดอกไม้มากเลยล่ะ
แทนที่ Jia Jiang จะต้องถือดอกไม้ คอตกกลับบ้าน เพราะคำถามว่าทำไม ทำให้เขาได้ปลูกดอกไม้อยู่ดีในสวนหลังบ้านอีกหลัง
ตลอด 100วันกับการถูกปฏิเสธของ Jia Jiang เขาได้เรียนรู้หลายอย่างเกี่ยวกับการถูกปฏิเสธ ว่าจริงๆแล้วมันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นเราสามารถต่อรอง ตั้งคำถาม หรือแม้แต่อธบายเหตุผลของเราเพื่อใสห้สิ่งที่เราขอ หรือสิ่งที่เราอยากทำประสบความสำเร็จได้
การกระโจนเราไปเผชิญหน้ากับการถูกปฏิเสธจึงสอนให้เขากล้าที่จะลงมือทำอะไร มากกว่าเอาแต่คิดไปต่างๆไนานาแล้วจมอยู่กับเหตุการณ์ที่ เราจินตนาการขึ้นเองแล้วกักขังเราไว้ไม่ให้พบกับความสาามารถที่แท้จริง โอกาส และความเป็นไปได้ที่แท้จริง ซึ่งในที่สุด Jia Jiang ก็สามารถตั้งบริษัทเป็นของตัวเองได้ในตอนอายุ 30